Τα μέτρα λιτότητας αναφέρονται σε κυβερνητικές πολιτικές που στοχεύουν στη μείωση του χρέους του δημόσιου τομέα. Οι ανεξέλεγκτες αυξήσεις του δημόσιου χρέους μιας χώρας τείνουν να αυξάνουν την οικονομική αστάθεια εντός της χώρας και μπορούν, εάν παραμείνουν ανεξέλεγκτες, να προκαλέσουν εθνική ή ακόμη και περιφερειακή ύφεση.
Οι πολιτικές λιτότητας τείνουν να αυξάνουν την ανεργία Διαρθρωτική ανεργία Η διαρθρωτική ανεργία είναι ένας τύπος ανεργίας που προκαλείται από τη διαφορά μεταξύ των δεξιοτήτων που διαθέτει ο άνεργος πληθυσμός και των θέσεων εργασίας που διατίθενται στην αγορά. Η διαρθρωτική ανεργία είναι ένα μακροχρόνιο γεγονός που προκαλείται από θεμελιώδεις αλλαγές στην οικονομία. εντός της οικονομίας και είναι γενικά μη δημοφιλείς με το εκλογικό σώμα. Οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν μέτρα μείωσης κόστους για την επίδειξη οικονομικής πειθαρχίας σε πιστωτικούς οργανισμούς και διεθνείς οργανισμούς δανεισμού (όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Παραδείγματα πολιτικών λιτότητας
1. Αύξηση των φόρων
Η κυβέρνηση μπορεί να αυξήσει τους φόρους για να αυξήσει τα έσοδά της. Στη συνέχεια, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πρόσθετα φορολογικά έσοδα για να μειώσει το χρέος του. Η κυβέρνηση μπορεί να επιλέξει να αυξήσει είτε το ποσοστό των άμεσων φόρων (φόρος εισοδήματος, φόρος περιουσίας) είτε το ποσοστό των έμμεσων φόρων (φόρος κατανάλωσης).
2. Μείωση των κρατικών δαπανών
Η κυβέρνηση μπορεί να μειώσει τις δαπάνες της. Η μείωση των δαπανών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του επιπέδου του δημόσιου χρέους.
Πολιτικές λιτότητας στον πραγματικό κόσμο
1. Το Ηνωμένο Βασίλειο
Η δημοσιονομική πολιτική Δημοσιονομική πολιτική Η δημοσιονομική πολιτική αναφέρεται στη δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης, η οποία περιλαμβάνει την κυβέρνηση να χειραγωγεί το επίπεδο δαπανών και φορολογικών συντελεστών της στην οικονομία. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αυτά τα δύο εργαλεία για να παρακολουθεί και να επηρεάζει την οικονομία. Είναι η αδελφή στρατηγική της νομισματικής πολιτικής. του Ηνωμένου Βασιλείου μετά την ύφεση του 2008 με στόχο τη μείωση του δημόσιου χρέους. Πραγματοποιήθηκαν δραστικές μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες και αυξήθηκαν οι φόροι για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αν και η Εθνική Υπηρεσία Υγείας (NHS) και ο τομέας της εκπαίδευσης καλύφθηκαν από τέτοιες περικοπές, η πολιτική επικρίθηκε σοβαρά τόσο από τους οικονομολόγους όσο και από τους πολιτικούς.
2. Ελλάδα
Μετά την Ευρωζώνη του 2011 Ευρωζώνη Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υιοθέτησαν το ευρώ ως εθνικό νόμισμά τους αποτελούν μια γεωγραφική και οικονομική περιοχή γνωστή ως Ευρωζώνη. Η Ευρωζώνη αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές περιοχές στον κόσμο. Δεκαεννέα από τις 28 χώρες στην Ευρώπη χρησιμοποιούν την κρίση του ευρώ, η ΕΕ ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει πολιτικές λιτότητας στην εγχώρια οικονομία. Πριν από την ύφεση του 2011, η Ελλάδα είχε ένα πολύ μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα. Σύμφωνα με μια οδηγία της ΕΕ, ακυρώθηκαν όλα τα μη βασικά χρηματοδοτούμενα από την κυβέρνηση έργα. Επιπλέον, εισήχθησαν υψηλότεροι φόροι σε ολόκληρη τη χώρα.
Το ελληνικό φορολογικό σύστημα υπέστη σημαντικές αλλαγές, οι οποίες εξάλειψαν πολλά από τα κενά που προηγουμένως επέτρεπαν στις ελληνικές επιχειρήσεις να αποφύγουν τους φόρους. Επίσης, οι κυβερνητικές υπηρεσίες της χώρας παρουσίασαν μεγάλη μείωση του διοικητικού προσωπικού. Η ελληνική κυβέρνηση πούλησε επίσης μεγάλα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, όπως κρατικά κτίρια, σε ιδιώτες πολίτες σε όλη την Ευρώπη.
3. Ισπανία
Η Ισπανία εισήγαγε επίσης μέτρα λιτότητας το 2011/12. Τα μέτρα περιελάμβαναν αύξηση των φορολογικών συντελεστών και μείωση των κρατικών δαπανών. Ειδικότερα, η ισπανική κυβέρνηση επέβαλε βαρύ φόρο στην κατανάλωση καπνού.
Πλεονεκτήματα των πολιτικών λιτότητας
Ο πρωταρχικός στόχος της υιοθέτησης μέτρων λιτότητας στη δημοσιονομική πολιτική μιας χώρας είναι η μείωση του δημόσιου χρέους. Ωστόσο, πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η λιτότητα ως πολιτική είναι αναποτελεσματική, καθώς οι μειώσεις των κρατικών δαπανών περιλαμβάνουν περικοπές στις υπηρεσίες πρόνοιας, προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης και άλλες βασικές κυβερνητικές υπηρεσίες. Επιπλέον, τα μέτρα λιτότητας τείνουν να επηρεάζουν τους χαμηλότερους μισθούς περισσότερο από τους υψηλούς μισθούς.
Έτσι, το τμήμα της κοινωνίας που χρειάζεται τη μεγαλύτερη βοήθεια σε μια περίοδο οικονομικής αστάθειας πλήττεται περισσότερο από τις πολιτικές που βασίζονται στη λιτότητα. Οι υποστηρικτές αυτών των πολιτικών υποστηρίζουν ότι η συνεχής αύξηση του δημόσιου χρέους μπορεί να καταστρέψει την οικονομία μιας χώρας. Θεωρούν τα μέτρα λιτότητας ως απαραίτητο κακό.
Θεωρητικές αιτιολογήσεις κατά της λιτότητας
Η Κλασική Κεϋνσιανή Θεωρία αναπτύχθηκε μετά την Μεγάλη Ύφεση Η Μεγάλη Ύφεση Η Μεγάλη Ύφεση ήταν μια παγκόσμια οικονομική κατάθλιψη που έλαβε χώρα από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 έως τη δεκαετία του 1930. Για δεκαετίες, οι συζητήσεις συνεχίστηκαν για το τι προκάλεσε την οικονομική καταστροφή και οι οικονομολόγοι παραμένουν χωρισμένοι σε μια σειρά διαφορετικών σχολών σκέψης. υποστήριξε την αύξηση των κρατικών δαπανών και τη μείωση των φόρων κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Η θεωρία ισχυρίστηκε ότι μια οικονομία θα μπορούσε να περάσει από την ύφεση. Τα μέτρα κατά της λιτότητας θα αυξήσουν την απασχόληση (ειδικά στις κρατικές υπηρεσίες), η οποία με τη σειρά της θα αυξήσει τη συνολική ζήτηση στην οικονομία.
Σχετικές αναγνώσεις
Το Finance προσφέρει την πιστοποίηση Financial Modeling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA® Συμμετάσχετε 350.600+ μαθητές που εργάζονται σε εταιρείες όπως το Amazon, το JP Morgan και το πρόγραμμα πιστοποίησης Ferrari για όσους θέλουν να πάρουν την καριέρα τους στο επόμενο επίπεδο. Για να συνεχίσετε να μαθαίνετε και να προωθείτε την καριέρα σας, οι ακόλουθοι πόροι χρηματοδότησης θα είναι χρήσιμοι:
- Συγκεντρωτική προσφορά και ζήτηση Συνολική προσφορά και ζήτηση Συνολική προσφορά και ζήτηση αναφέρεται στην έννοια της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά εφαρμόζεται σε μακροοικονομική κλίμακα. Η συνολική προσφορά και η συνολική ζήτηση αντιστοιχίζονται τόσο στο συνολικό επίπεδο τιμών σε ένα έθνος όσο και στη συνολική ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών που ανταλλάσσονται
- Αποπληθωρισμός Αποπληθωρισμός Ο αποπληθωρισμός είναι μια μείωση στο γενικό επίπεδο τιμών αγαθών και υπηρεσιών. Με άλλα λόγια, ο αποπληθωρισμός είναι αρνητικός πληθωρισμός. Όταν συμβεί, η αξία του νομίσματος αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες μπορούν να αγοραστούν με το ίδιο χρηματικό ποσό.
- Αόρατο χέρι Αόρατο χέρι Η έννοια του "αόρατου χεριού" επινοήθηκε από τον σκωτσέζικο στοχαστή Διαφωτισμού, τον Αδάμ Σμιθ. Αναφέρεται στην αόρατη δύναμη της αγοράς που φέρνει μια ελεύθερη αγορά σε ισορροπία με τα επίπεδα προσφοράς και ζήτησης από τις ενέργειες των ενδιαφερόμενων ατόμων.
- Νομισματική Πολιτική Νομισματική Πολιτική Η νομισματική πολιτική είναι μια οικονομική πολιτική που διαχειρίζεται το μέγεθος και τον ρυθμό ανάπτυξης της προσφοράς χρήματος σε μια οικονομία. Είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη ρύθμιση μακροοικονομικών μεταβλητών όπως ο πληθωρισμός και η ανεργία.
